آنچه که باعث شد من به سوی صمد جذب شوم، شخصیت و خصوصیات او بود. بعد نوشته هایش هر چند که افکار و نوشته های یک شخص نمی تواند جدا از شخصیت و خصوصیات آن فرد باشد به هر حال احساس بسیاری زیبای صمد نسبت به مردم به خصوص طبقه زحمتکش در تمام نوشت های او به چشم می خورد. قهرمانهای داستانهای او همه یا الاقل اکثر آنها کسانی بودند که او در جامعه با آنها  سر و کار داشت . وقتی که نامه های صمد را می خوانیم که مثلا یک دانش آموز از سنندج به او نامه نوشته چقدر احساس رضایت می کرده و به قول خودش اگر یک نامه را ده پانزده بار می خواند هرباربیشتر کیف کرده است . آنقدر قلبو روح آن استاد بزرگ بود که آوازهای یک قهوه چی می توانست وجود او را سرشار از لذت کند .او یک انسان واقعی بود قلماو فقط در خدمت مردم و هدف او جز هدایت توده هابه سوی دریای آزاد چیز دیگری نبود. اسلحه صمد قلم او بود هیچ چیز نمی توانست او را از نوشتن بازدارد و این را رژیمدانسته بود ولی آنقدر ابله بودند که نمی دانستند اگر جسم اوراازبینببرند،اندیشه های او باقی می ماند.هئیت حاکمه کودن تر از آن بودند که به دانند شاگردان صمد راه او را ادامه خواهند داد. صمد خواب را از چشم هزاران هزار ماهی کوچک گرفته بود .او می دانست که مرگش بر زندگی دیگران چه اثری خواهد گذاشت .مردان بزرگ هر گز نمی میرند .زیرا که تصویر صمد در قلب تمام زحمتکشان و کودکان و نوجوانان حک شده و افکار او در مغز یکا یک ما جا دارد. اگر قلب تمام کسانی را که با افکار صمد آشنایی دارند از سینه شان بیرون بیاورند و فقط یک نفر باقی به ماند همان یک نفر قادر خواهد بود که اورا همچنان زنده نگه دارد. با درودهای فراوان به صمد و پیندگان راه او .
                                                            
                                                                                                                 منور نعیمی
                                                                                                                 58/12/12