سبت سلمی بصدغيها فادی
و روحی کل يوم لی ينادی نگارا بر من بیدل ببخشای و واصلنی علی رغم الاعادی حبيبا در غم سودای عشقت توکلنا علی رب العباد امن انکرتنی عن عشق سلمی تزاول آن روی نهکو بوادی که همچون مت به بوتن دل و ای ره غريق العشق فی بحر الوداد به پی ماچان غرامت بسپريمن غرت يک وی روشتی از امادی غم اين دل بواتت خورد ناچار و غر نه او بنی آنچت نشادی دل حافظ شد اندر چين زلفت بليل مظلم و الله هادی |