Poem136

HomeIranPoetryShahnameh Ferdowsi

اگر      تـندبادي     برايد     ز     کـنـج
بـخاک     افـگـند     نارسيده     ترنـج
ستـمـکاره    خوانيمـش    ار    دادگر
هـنرمـند     دانيمـش     ار    بي‌هـنر
اگر   مرگ   دادسـت  بيداد  چيسـت
ز  داد اين همه بانگ و فرياد چيست
ازين    راز    جان    تو   آگاه   نيسـت
بدين    پرده    اندر   ترا   راه   نيسـت
هـمـه     تا     در     آز    رفـتـه    فراز
بـه   کـس  بر  نـشد  اين  در  راز  باز
برفتـن    مـگر    بهـتر    آيدش   جاي
چو    آرام    يابد    بـه   ديگر   سراي
دم    مرگ    چون    آتـش    هولـناک
ندارد     ز     برنا     و     فرتوت    باک
درين   جاي   رفتن  نـه  جاي  درنـگ
بر  اسـپ  فنا  گر  کشد  مرگ  تنـگ
چنان دان که دادست و بيداد نيست
چو  داد  آمدش  جاي  فرياد  نيسـت
جواني   و   پيري   بـه   نزديک  مرگ
يکي  دان  چو  اندر بدن نيسـت برگ
دل    از    نور    ايمان   گر   آگـنده‌اي
ترا   خامـشي   بـه   که  تو  بـنده‌اي
برين    کار    يزدان   ترا   راز   نيسـت
اگر   جانـت   با   ديو   انـباز   نيسـت
بـه  گيتي  دران  کوش  چون  بگذري
سرانـجام     نيکي    بر    خود    بري
کـنون   رزم   سهراب   رانم  نخسـت
ازان  کين  که  او با پدر چون بجست