Poem419

HomeIranPoetryShahnameh Ferdowsi

بـسي      برنيامد     برين     روزگار
که  شد مردم لشکري شش هزار
فرسـتاد        شاپور        کارآگـهان
سوي   طيسفون   کارديده  مـهان
بدان   تا   ز   قيصر   دهـند   آگـهي
ازان      برز     درگاه     با     فرهي
برفـتـند        کارآگـهان        ناگـهان
نهفتـه     بجسـتـند     کار    جهان
بديدند          هرگونـه         بازآمدند
بر       شاه       گردن‌فراز      آمدند
که  قيصر  ز مي خوردن و از شکار
هـمي   هيچ   نـنديشد   از   کارزار
سپاهـش   پراگنده   از  هر  سوي
بـه   تاراج   کردن   به  هر  پـهـلوي
نـه  روزش  طلايه نه شب پاسبان
سپاهش همه چون رمه بي‌شبان
نـبيند  همي  دشمن  از هيچ روي
پـسـند    آمدش    زيستن   بارزوي
چو  شاپور  بشـنيد  زان  شاد شد
همـه   رنجـها   بر   دلش  باد  شد
گزين   کرد   ز   ايرانيان  سـه  هزار
زره‌دار    و   برگـسـتوان   ور   سوار
شب  تيره  جوشن به بر در کشيد
سپه  را  سوي طيسفون برکشيد
بـه    تيره   شبان   تيز   بشتافـتي
چو   روشن  شدي  روي  برتافـتي
هـمي   راندي   در   بيابان   و  کوه
بران    راه   بي‌راه   خود   با   گروه
فزون  از  دو  فرسنگ  پيش سـپاه
هـمي  ديده‌بان  بود  بي‌راه  و  راه
چـنين   تا   به  نزديکي  طيسـفون
طـلايه   هـمي  راند  پيش  اندرون
به  لشکر  گه آمد گذشته دو پاس
ز  قيصر  نبودش  بـه  دل در هراس
ازان    مرز    بـشـنيد    آواز   کوس
غو   پاسـبانان   چو  بانـگ  خروس
پر  از خيمه يک دشت و خرگاه بود
ازان   تاختـن   خود   کـه   آگاه  بود
ز  مي  مست قيصر به پرده‌سراي
ز   لشـکر   نـبود  اندران  مرز  جاي
چو  گيتي  چـنان  ديد  شاپور  گرد
عـنان    کيي    بارگي   را   سـپرد
سپـه  را  به  لشکرگه  اندر  کشيد
بزد   دست  و  گرز  گران  برکـشيد
بـه    ابر    اندر    آمد    دم    کرناي
جرنـگيدن   گرز   و   هـندي   دراي
دهاده     برآمد    ز    هر    پـهـلوي
چـکاچاک  برخاست  از  هر  سوي
تو   گفتي  همي  آسمان  بـترکيد
ز  خورشيد  خون  بر  هوا  برچـکيد
درفـشيدن       کاوياني      درفـش
شـب    تيره   و   تيغهاي   بنـفـش
تو   گفـتي   هوا   تيغ  بارد  هـمي
جـهان   يکـسره   ميغ  دارد  همي
ز    گرد   سـپـه   کوه   شد   ناپديد
سـتاره   هـمي   دامن   اندرکشيد
سراپرده          قيصر          بي‌هـنر
هـمي    کرد    شاپور   زير   و   زبر
بـه  هر  گوشه‌يي  آتش  اندر  زدند
هـمي   آسمان  بر  زمين  بر  زدند
سرانـجام     قيصر    گرفـتار    شد
وزو      اخـتر     نيک     بيزار     شد
وزان     خيمـه‌ها    نامداران    اوي
دلير     و     گزيده    سواران    اوي
گرفـتـند    بـسيار    و    کردند   بند
چـنين   اسـت   کردار   چرخ   بلند
گـهي   زو  فراز  آيد  و  گه  نـشيب
گـهي   شادماني  و  گاهي  نهيب
بي‌آزاري    و   مردمي   بهـترسـت
کرا     کردگار     جـهان    ياورسـت