Poem559

HomeIranPoetryShahnameh Ferdowsi

چو   بشـنيد  خاقان  که  بـهرام  را
چـه   آمد   بروي   از   پي   نام  را
چوآن  نامـه  نزديک  خاقان  رسيد
شد از درد گريان هران کان شنيد
از  آن  آگهي  شد  دلـش پر ز درد
دو  ديده  پر  از  خون  و  رخ  لاژورد
ازان   کار  او  در  شگفـتي  بـماند
جـهانديدگان  را  همه  پيش خواند
بگفـت   آنـک  بهرام  يل  را  رسيد
بـشد  زار  و  گريان  هران کوشنيد
همه  چين  برو  زار و گريان شدند
ابي    آتـش    تيز    بريان    شدند
يکايک  همـه  کار  او  را  بساخـت
نگه  کرد کاين بدبريشان که تاخت
قـلون  را  بـه  توران  دو  فرزند  بود
ز  هر  گونـه‌يي  خويش و پيوند بود
چو دانسته شد آتشي بر فروخت
سراي  و  همه  بر زن او بسوخت
دو   فرزند   او   را   بر  آتـش  نـهاد
هـمـه   چيز   او  را  بـه  تاراج  داد
ازان پس چو نوبت به خاتون رسيد
ز  پرده  به گيسوش بيرون کـشيد
به  ايوان  کشيد آن همه گنج اوي
نـکرد   ايچ   ياد   از   در  رنـج  اوي
فرسـتاد   هرسو   هيونان  مست
نيامدش   خراد   بر   زين   بدسـت
همـه  هرچ  در  چين و را بنده بود
بـه   پوشيدشان  جامه‌هاي  کبود
بيک   چـند   با   سوک  بـهرام  بود
کـه   خاقان   ازان   کار   بدنام  بود